விஜயநகர அரசர் கிருஷ்ணதேவராயர் ஒருமுறை உடல்நலக்குறைவால் பாதிக்கப்பட்டார். அப்போது அரண்மனையில் இருந்த வைத்தியர், “மகாராஜா, உங்களுக்கு சிறப்பு மருந்து தேவை. அதற்காக அதிக செலவு வரும்” என்று கூறினார். அரசர் உடனே, “எவ்வளவு செலவு வேண்டுமானாலும் நான் தருகிறேன். என் உடல்நலம் சரியாக வேண்டும்” என்றார். அப்போது தெனாலி ராமன் அருகில் இருந்தார். அவர் சிரித்தபடி, “மகாராஜா, வைத்தியர் சொல்வது சரி. ஆனால், வைத்தியர் உங்களுக்கு மருந்து கொடுத்து குணப்படுத்தினால், அவருக்கு பரிசு கொடுக்க வேண்டும். ஆனால், மருந்து கொடுத்து குணப்படுத்த முடியாவிட்டால், வைத்தியரே உங்களுக்கு பரிசு கொடுக்க வேண்டும்” என்றார். அரசர் சிரித்தார். வைத்தியர் சற்று சங்கடப்பட்டார். “அப்படி எப்படி சாத்தியம்?” என்று கேட்டார். தெனாலி ராமன் சொன்னார்: “மகாராஜா, வைத்தியர் உங்களுக்கு மருந்து கொடுத்து குணப்படுத்தினால், அவர் உங்களுக்கு உயிர் கொடுத்தவர். அதற்காக பரிசு கொடுப்பது நியாயம். ஆனால், மருந்து கொடுத்து குணப்படுத்த முடியாவிட்டால், அவர் உங்களிடம் உயிரை எடுத்தவர். அதற்காக அவர் உங்களுக்கு பரிசு கொடுக்க வேண்டும்!” அரசர் சிரித்தபடி, வைத்தியரிடம், “இனி உன் வைத்திய செலவு இப்படித்தான் இருக்கும்” என்று கூறினார், இந்தக் கதையின் மூலம் நாம் உணர வேண்டியது என்னவென்றால், யாருக்காவது பணம் கொடுக்கும்போது அது அவர்கள் நமக்குச் செய்த நல்ல விஷயங்களுக்கு நன்றி செலுத்தும் மனநிலையால் மட்டுமே இருக்கக் கூடாது. பணம் என்பது அன்பை அளிக்கும் கருவி அல்ல; அது ஒரு பொருளை வாங்கவும், விற்கவும் உருவாக்கப்பட்ட சாதனம் மட்டுமே. அன்பையும் நன்றியையும் வெளிப்படுத்துவதற்கு பணத்தை பயன்படுத்தினால், அது பின்னாளில் சங்கடத்தையும் குழப்பத்தையும் மட்டுமே ஏற்படுத்தும். பணம் செலவிடும் போது தெளிவான நோக்கம் இருக்க வேண்டும் அது தேவைக்காகவோ, பொருளுக்காகவோ, சேவைக்காகவோ இருக்க வேண்டும். இந்தக் கதை வலியுறுத்துவது, பணத்தை உணர்ச்சிகளுடன் கலக்காமல், தெளிவான செலவினக் கருவியாகப் பார்க்க வேண்டும் என்பதே. அன்பு, மரியாதை, நன்றி போன்றவை பணத்தால் அளிக்கப்படுவதில்லை; அவை மனதின் உண்மையான வெளிப்பாடுகளால் மட்டுமே நிலைத்திருக்கின்றன. எப்பொழுதுமே தெளிவான நோக்கம் நமது செலவுகளில் இருக்க வேண்டும் !!
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக